Komnata Demetriego

Demetri

:Uśmiecha się , słysząc w jakim rytmie bije jej serce.:
:wyszeptał: Kocham cię.

Nicole

::Znieruchomiała. Powiedział że ją kocha. Wprost. Bez żadnych przenoni. Szybko spróbowała się rozluźnić aby nie połapał się że coś cię stało. Przezywała jeszcze swój pierwszy stosunek. Popatrzyła na niego ze wrokiem pełnym miłości i (dziękowania?) opuściłą jednak błowę i wyszeptała::
Ja ciebie też.

Demetri

:nadal się uśmiecha widząc jej reakcję.:
I jak było...?
:ręką przeczesał jej włosy, a drugą trzymał ją za rękę:

Nicole

Wspaniale....::uśmiecha się i "zpiekła buraka":: A tobie?

Demetri

To dobrze, że wspaniale...mi? Mi cudownie. :podnisół ich splecione ręce na wysokość swoich ust i pocałował jej rękę, po czym je opuścił.: Coś taka zawstydzona? :uśmiecha się:

Nicole

Bo ty jesteś pierwszy..i strasznie to przeżywam...::umiechneła się nieśmiało::

Demetri

:pogłaskał ją po policzku:
Już rozumiem...:uśmiechnął się:

Nicole

Nie chcę cię stracić.::całuje go w policzek::

Demetri

No i nie stracisz...
:westchnął:
Ja też nie chciałbym byś teraz zniknęła...bądź odeszła...

Nicole

::popatrzyła na niego::

Dziękuje.

::szepneła::

Demetri

Ja też ci dziękuje. :podciągnął ją za brodę do swoich ust i złożył na jej ustach delikatny pocałunek: :powtórzył się mówiąc: Kocham cię :ma zamknięte oczy. Jest zadowolony, że może to jej w końcu powiedzieć szczerze:

Nicole

::Delektuje się jego słowami. Wyłączyła swoje zdolności żeby dać mu trichę prywatności w myslach. ::

Dziękuje za to że jesteś. Dziękuje ci za wszystko. ::szepnela i pocałowała go.::

Ja kocham cię bardziej.::patrzyła na jego zamkniete powieki::

Demetri

:otworzył oczy i zaczął jej się przyglądać. Zapamiętał każdy szczegół jej twarzy. Na końcu spojrzał jej w oczy:

Nicole

::ona juz nała jego rysy i każdy szczegół na pamięć::

Kocham cie, najbardziej na świecie.

Demetri

:uśmiechnął się:
To tak jak ja skarbie :powiedział czule: