Komnata Demetriego

Nicole

Wiem, i zrozumiem jeśli ty, nie czujesz tego samego.:::patrzy mu w oczy::

Sulpicia

:wchodzi do pokoju bez pukania i patrzy na nich:

Nicole

Mama!::patrzy na nią, odsuwa się szybko od Demiego i łapie go tylko za reke::

Demetri

Witaj Su. :uśmiecha się do niej:

Sulpicia

Nicole wracamy do domu. :patrzy na nią:

Demetri

Jedź...:uśmiecha się do Ni:

Nicole

No dobrze...::patrzy mu w oczy:: Podchodzi do matki.::

Sulpicia

A z tobą porozmawiam sobie później :patrzy na Demetriego:

Nicole

Zobaczymy, mogę ci rozkazać, zupełnie co innego..::mruczy pod nosem i uśmiecha się::

Demetri

:patrzy na Su i kiwa potwierdzająco głową.:
A przy okazji. Mogłabyś coś przekazać dla Aro?

Sulpicia

:uśmiecha się: Nikki nie wolno ci... nie zapominaj , że ja mam doskonały słuch.
:do Dema: oczywiście

Nicole

Ja tez....::uśmiecha się szerzej:: Zresztą zakazy są po to żeby je łamac, inaczej nie było by zakazów.

Sulpicia

Dlatego wczoraj złamałaś 2 zakazy? :patrzy na nią:

Demetri

:podchodzi do szafki, wyjmuje notatnik i daje go Su: Powiedz mu, że spisałem raport...

Nicole

Cały czas byłam w swoim pokoju..no dobra..uznajmy to za za złamanie a drugi? Jaki?