Komnata Santiago.

Sulpicia

:wchodzi bez pukania i patrzy na niego:

Santiago.

Sulpicja, witaj :uśmiecha się do niej: miło Cię widzieć.

Sulpicia

Czesc. :podchodzi i przytula sie do niego: moglbys cos dla mnie zrobic?

Santiago.

a o co chodzi? :unosi brew i odruchowo pociera sobie żebra, które mu połamał Aro xd:

Sulpicia

Kiedy ci powiem to mnie zabijesz. :patrzy mu w oczy:

Santiago.

ee ... raczej Cię nie zabije ... samobójcą jeszcze nie jestem :uśmiecha się ironicznie: powiesz o co chodzi?

Sulpicia

Masz mnie sluchac i nic mnie nie ochodzi. Nic sie nie stalo. :odsuwa sie od niego i siada na krzesle:

Santiago.

:ma trochę głupią minę: chcesz żebym Cię zabił? dobrze rozumiem?

Sulpicia

Tak, dokladnie tak. Ale jeszcze nie teraz.

Santiago.

nie mogę tego zrobić! :marszczy gniewnie brwi: i w ogóle po jaką chol.erę chcesz abym Cię zabił?!

Sulpicia

A wlasnie ze mozesz. Prosze cie. :patrzy na niego: bo nie chce o to prosic Jane.

Santiago.

dlaczego tego chcesz? przecież jest tyle powodów żeby żyć! chyba Ci ostatnio pokazałem jeden z nich :mimowolnie lekko się uśmiecha:

Sulpicia

Owszem mam duzo powodow by zyc, ale jak kazdy mam klopoty i to ostatnio bardzo duze. :tez sie usmiecha:

Santiago.

z problemami łatwo się uporać :podchodzi do niej i podpiera jej brodę palcem zmuszając by spojrzała mu w oczy: nie warto się zabijać, nie warto uciekać. warto jest walczyć, bo można wygrać. a ty jesteś silną kobietą i urodzoną zwyciężczyniom. Więc nie możesz sie poddać. to do Ciebie nie pasuje.

Sulpicia

Ja juz dawno przegralam,mysle ze wiesz o co chodzi. Z tym sobie nie poradze.

(ja spadam, pa)