Komnata Belli

Edward Cullen

:wchodzi i idzie do komnaty Belli mając nadzieję że ją znajdzie:

Bella.

:słyszy, że ktoś nadchodzi:

Edward Cullen

:puka, poprawiając sobie włosy i trzymając niedbale białą kopertę:

Bella.

proszę.

Edward Cullen

:otwiera drzwi. robi krok. staje w osłupieniu:
Eee, przepraszam czy nie widziała pani Belli?
Sądziłem, że to jej komnata.
:cofa się lekko do tyłu:

Bella.

Edward, co ty tu robisz?
ta, ty też to ja Bella..

Edward Cullen

:marszczy podejrzanie brwi, próbując przeczytać kobiecie w myślach jednak nie może:
Bella? :wykrztusił: Co ci się stało?

Bella.

trochę, się zmieniłam :spuszcza, głowę a jej twarzy wykrzywia smutek:

Edward Cullen

Dużo bardziej niż trochę. :odrzekł dziwnym głosem: Ej, co jest? Przecież wiesz, że nie chciałem cię urazić. :schował rękę z białą kopertą za plecami:

Bella.

tak, wiem..ale ostatnio dużo się zmieniło.. i jeszcze dzisiaj każda opinia na mój temat była.. taka że szkoda, mówić... i stwierdziłam, że jestem beznadziejna.. i bd tutaj siedzieć.. :ledwo, co wydukała dwa zdania:
a ciebie co sprowadza do Voltery:próbuje, się uśmiechnąć ale jej nie wychodzi:

Edward Cullen

:mruknął coś cicho pod nosem: Ja... ten... tego... :westchnął: Jest mi ciężko o tym mówić, ale doszły mnie słuchy tego co tutaj... robiłaś razem z Santiagiem. :odchrząknął: I właśnie dlatego, muszę ci coś powiedzieć.

Bella.

yyy... ja, też widziałam, coś co niepowinnam..

Edward Cullen

:zaśmiał się cicho i gorzko: Tylko w moim zachowaniu, jest różnica. Ja tego nie chciałem, a ty i owszem.

Bella.

źle, się czułamm byłam, samotna i dałwam poniość się chwili :mówi, to dalej mająć spuszczoną głowę i smutnym tonem: