Dom Sulpicji i Nicole

Sulpicia

Nikki czy ty każdego wujka musisz pytać o auto? :uśmiecha się:

Nicole

tak::smieje się::

wujeeeek! na lącki!

Emmett

:bierze na ręce Nikki i mówi: Takie duuuże o kolorze czarnym . Chcesz się przejechac?

Nicole

Tak!...::po czym mówi mu szeptem,ale teatralnie na ucho::

Ale szybko bo mamusia sie zdenelwuje ze znowu jeźdźie...

Emmett

:śmieje sie i szybko wychodzi z Nikki . Wsiada z nią do auta i jedzie baaardzo szybko drogą. Nie minęły 2 minuty i są spowrotem: I jak ?

Nicole

Świetnie! siętnie!::krzycy::Jesce las!

3 LATA PÓŹNIEJ.

Sulpicia

:Wchodzi do domu , idzie do sypialni i kładzie się na łóżku:

Aro

::biega wszędzie szukając Sulpici, po chwili wyczówa ją z północy i biegnie tam. Zapach dochodził z domu, więc do niego wszedł. Przeszukał dom i zauważył Su leżącą na łóżku. Stanął na środku pokoju i wpartuje się w nią::
Su...::wyszeptał::

Sulpicia

Aro?! :podnosi głowę i widzi go w drzwiach. Jest w szoku:

Aro

Mato...Su! ::podbiega do łóżka, siada obok niej i podciąga ją do siebie mocną ją tuląc::

Sulpicia

Ty żyjesz...:przytula się do niego: jakim cudem?

Aro

::dalej ją tuli::
Zabrali mnie gdzieś...nie mogłem się im wyrwać...nie mogłem uciec...wczoraj pomógł mi mój znajomy...Su tak tęskniłem...::kładzie głowę na jej ramieniu i napawa się jej zapachem::

Sulpicia

Byłam pewna, że już cię nigdy nie zobaczę...:po policzku płyną jej łzy: dlaczego mnie wtedy nie posłuchałeś? nic by ci się nie stało...byłbyś tutaj ze mną.

Aro

Ale już jestem. ::patrzy jej w oczy i ściera jej łze opuszkiem palca:: Przepraszam...przepraszam cię, że cię nie posłuchałem i za to, że cierpiałaś...

Sulpicia

Najważniejsze jest to, że żyjesz, że wróciłeś. :patrzy mu w oczy: