Komnata Santiago.

Sulpicia

:kładzie się na jego torsie patrząc mu w oczy i uśmiechając się przy tym:

Santiago.

:uśmiecha się szeroko: ja nie rozumiem Aro. po co szuka obcych, jak w domu ma taki skarb :mruga do niej:

Sulpicia

Znudziłam mu się już kilka lat po ślubie. Taki życie, ale w końcu przejrzałam na oczy.Dzięki Tobie :uśmiecha się do niego:

Santiago.

Tylko mu tego nie mów xd i tak mi się oberwie xd

Sulpicia

Nie. Ja jestem wolną kobietą i mogę robić co chcę. Jeśli Ci coś Aro zrobi to mi powiedz.

Santiago.

:śmieje się: nie no, skarżyć się nie będę.

Sulpicia

Masz się skarżyć. :patrzy na niego z powagą:

Santiago.

:patrzy na nią poważnie: jestem dosrosłym mężczyzną. nie potrzebna mi 'mamusia' :wstaje i zaczyna się ubierać:

Sulpicia

Przepraszam. :wstaje i szybko się ubiera:

Santiago.

:zapina koszulę z naburmuszoną miną:

Sulpicia

:zakłada buty i podchodzi do niego: przepraszam :patrzy na niego:

Santiago.

:patrzy na nią bez wyrazu: powiedzmy że nic się nie stało.

Sulpicia

:wywraca oczami: powiedzmy, że nie jesteś zły.

Santiago.

powiedzmy. :zapina rozporek:

Sulpicia

:patrzy mu w oczy, milcząc: