Komnata Santiago.

Sulpicia

:nie zmieniając pozycji mówi po cichu: on mnie popamięta.

Santiago.

:podpiera jej palcem brodę zmuszając do spojrzenia w oczy: co chcesz zrobić?

Sulpicia

Nieważne. :patrzy mu w oczy:

Santiago.

:patrzy jej w oczy z troską w swoich. widać w nich że nie wie jak ma postąpić teraz:

Sulpicia

:wzdycha: pójdę już.

Santiago.

:waha się czy ma ją pocałować, czy nie. jedną rękę opiera na swoim biodrze zauważając że dalej nie ma koszuli.:

Sulpicia

Jeśli spotkasz Aro powiedz mu, że ma natychmiast wracać do domu, bo nie mam zamiaru na niego czekać. :odwraca się i odchodzi zaciskając ze złości pięści:

Santiago.

okej. :wzdycha i rzuca się na łóżko. po chwili obraca się na plecy i gapi się w sufit:

Sulpicia

:zatrzymuje się i myśli, po chwili wraca i staje przed łóżkiem patrząc na niego: zmieniałam zdanie, od dzisiaj robię co tylko ze chcę. :siada koło niego na łóżku i zaczyna go całować:

Santiago.

:oddaje jej pocałunki śmiejąc się cicho.:

Sulpicia

:kładzie się na nim całując zachłannie:

Santiago.

:jedną rękę kładzie na jej udzie a drugą zaczyna rozpinać jej sukienkę:

Sulpicia

:rozpina u spodnie nie przerywając całowania:

Santiago.

:pozbywa się jej sukienki i wchodzi pocałunkami niżej, w strone jej dekoltu:

Sulpicia

:całuje go po szyi i wplata palce w jego włosy: