Centrum handlowe

Demetri

:uśmiechnął się:
Ale to nie wszystko...naszykowałem niespodziankę...

Nicole

Tak? Jaka to niespodzianka?:popatrzyła na niego uważnie:

Demetri

Zobaczysz. :uśmiechnął się: Ale to nie tu...owszem w Seattle, ale ni tu.
:wziął ją za rękę i wyszli poszli do tej restauracji:

I usiedli przy jednym ze stoliku. Światło było lekko przygaszone, a oni byli sami. Tylko kelnerzy i oni byli na sali.:
:odsunął jej krzesło, a sam usiadł na przeciwko niej. Uśmiechnąl się szeroko:
Chciałem by ten wieczór był innym. Chciałem cię wyciągnąć na ten wieczór i noc poza dom...udało się. :złalał ją za rękę: Mam nadzieję, że nie masz nic przeciwko.

Nicole

:patrzyła zuroczona na reustaauracje:
Nie, nie mam nic przeciwko.
:wpatrywała się w niego;

Demetri

:uśmiechnął się: To dobrze...
:wyjął z kieszeni spore pudełeczko obite czerwonym futerałem. Widząc jej minę zaśmiał się cicho: Nie...to nie to co myślisz.
:otworzył pudełeczko a wnim

Z tyłu na wężyku jest wygrawerowane ,,Na zawsze twój Demetri,,:

Nicole

Wpatrywała sie w naszyjnik, salę i Demtriego:: :nie może wydusić siebie jednego słowa:

Demetri

:uśmiecha się czekając aż coś powie.:

Nicole

:wydusiła z siebie: Demetri....

Demetri

Tak? :dalej się uśmiecha trzymając pudełeczko:

Nicole

On, on jest piękny!

Demetri

:zaśmiał się:
Zapiąć ci go?

Nicole

Jeszcze się pytasz? Oczywiście....:wpatruje się w niego zauroczona:

Demetri

:uśmiecha się, wyjmuje kolię z pudełka, wstaje i zawiesza jej na szyi, po czym znów siada. Pokazuje jej palcem by spojrzała na okno w której się zobaczy:

Nicole

:nie patrzy tam: Dziękuje.:szepneła:Nie rozumiem tylko jednego. Dlaczego chcesz, aby ten wieczór był ...wyjątkowy?

Demetri

Ja chcę by każdy wieczór był wyjątkowy. :nadal się uśmiecha: