Centrum handlowe

Nicole

Niepowtarzalny? :uśmiecha się: :nachyliła się nad stołem i popatrzyła mu w oczy:
Ty naprawde mnie kochasz.

Demetri

Oczywiście, że tak. A coś ty myślała.? :zadarł je nosek:

Nicole

Niewiem. Chyba dopiero teraz do mnie to dotarło. Jestem w szoku. Jeszcze nawet cię nie pocałowałam.:uśmiecha się:

Demetri

:zaśmiał się cicho:
Łatwo cię zaszokować.

Nicole

Z tym się akurat zgodze...ale to nie jest wywołane samym szokiem, to jeszcze zachwyt.:pocałowała go, delikatnie i znów obarłą się o oparcie krzesła:

Demetri

:uśmiecha się:
Głodna.?

Nicole

Troszkę....a jeżeli już pytasz....dało by się załatawić lody..waniliowe? I jajka?

:uśmiecha się:

Demetri

:zasmiał się:
Poczekaj...
:zobaczył w kartę. Lody waniliowe były. Jajka róznież, zawołał kelnera i zamówił to. Popatrzył na nią znów:
Chcesz, masz. Proste. :zaśmiał się cicho:

Nicole

Ja już dostałam wszystko czego chciałam.:patrzy na niego dobitnie:

Demetri

:unosi brew:
Tak? A cóż to takiego?

Nicole

Ciebie...:uśmiecha się łobuzersko:

Demetri

:odwzajemnia uśmiech:
Hmm...a to ciekawe....

Nicole

No, i to bardzo.
Pamiętasz jak pisałam ci sms? Mi chodziło o inne...dziękowanie...:uśmiecha się:
Nie o takie...hmm..okazałe.

Demetri

Teraz dziękuje ci za to, że jesteś, a nie za to, że mnie uratowałaś od swojego ojca. :zaśmiał się:

Nicole

Hmm..:zamyśliła się: A ja nawet nie wpadłam na pomysł żeby tobie podziękować.....:spuszcza głowę: