Dom Carmen.

Carmen.

:wywróciła oczami: i dlatego rozbierasz się w moim domu ? :uniosła brew jeszcze wyżej, nie spuszczając wzroku z pierścionka: chciałbyś. :odpowiedziała na jego pytanie:

Santiago.

:podpiera palcem jej brodę zmuszając by na niego spojrzała.: długo się będziesz gniewać?

Carmen.

bo ja wiem. różnie to ze mną bywa, nie ?

Santiago.

:zbliża swoją twarz do jej twarzy: ... kochanie .. :mówi cicho: proszę Cię ... xd

Carmen.

:położyła mu dłonie na karku, opierając swoim czołem o jego:i hate You.:mruknęła,marszcząc nosek i całując go lekko w usta:

Santiago.

Yes. and You love me :z uśmiechem zaczyna ją namiętnie całować:

Carmen.

:oddaje pocałunki, przyciągając go bliżej siebie:

Santiago.

:odrywa się na chwilę od niej: kocham Cię, ty moja królowo śniegu. :mrugnął do niej łobuzersko i wziął ją na ręce. Zaniósł ją do sypialni i położył na łóżku znów namiętnie całując:

Carmen.

królowo śniegu ? :zaśmiała się, oddając pocałunki:

Santiago.

albo lodu :zamruczał między pocałunkami:

Carmen.

sugerujesz, że jestem zimna i wredna ? - mruknęła, przyciągając go bliżej siebie.

Santiago.

może czasem :mruknął pozbywając się jej górnej garderoby:

Carmen.

pf. chba mnie z kimś mylisz. :zgrabnym ruchem pozbyła się jego spodni.

Santiago.

:z łobuzerskim uśmiechem pozbył się reszty jej garderoby i zaczął schodzić pocałunkami na jej dekolt i brzuch:

Carmen.

:nie pozostała mu dłużna i po chwili wszystkie jego cicuhy leżały...gdzieś tam: