Dom Carmen.

Santiago.

:wstaje speszony odwracając wzrok robiąc pare kroków w tył i nie patrząc na nią ucina sucho.: nie ważne, zapomnij.

Carmen.

nie no, moment. ja chcę wiedzieć o co Ci chodziło ? Czyj ja... Cię zmuszam do oświadczyn ?:uniosła brew:

Santiago.

:mówi przez zęby dalej na nią nie patrząc: zapomnij o tym co mówiłem.

Carmen.

nic nie będę zapominać. Wiesz,ze wampiry nie potrafią. :uśmiechnęła się uroczo: xd

Santiago.

zapomnij. wiem że potrafisz. :

Carmen.

:wzdycha zrezygnowana i znowu zaczyna bawić się pierścionkiem: jasne.

Santiago.

:cały czas na nią nie patrząc. czuje się jak idiota: Ty wszytko umiesz, więc Ci się to na pewno uda. :przygryza wargę mówiąc bezgłośnie do siebie 'kretyn, idiota':

Carmen.

:wywróciła oczami: jasne, jestem prze idealna, cudowna, alfa i omega bla bla bla.

Santiago.

:podnosi w końcu na nią wzrok uśmiechając się mimowolnie - łobuzersko: xd

Carmen.

:zdmuchnęła z twarzy włosy i dalej obracała pierścionek na palcu, uparcie się w niego wpatrując (tj. w pierścionek, nie rób sobie nadziei,ze w Ciebie, o ! xd):

Santiago.

:podszedł do niej i przykucając z miną a'la kot ze Shreka xd przesunął dłonią po kanapie i po jej nodze :

Carmen.

:uniosła brew, przygryzając lekko wargę, nadal uparcie wpatrując się w pierścionek:

Santiago.

:zastanawiając się czym by tu zwrócić jej uwagę wstał, ściągnął peleryną i rzucił ją ... gdzieś. Po czym ściągnął koszulę i rzucił ją pod kanapę. xd:

Carmen.

:prychnęła cicho pod nosem: myślisz, ze przekupisz mnie striptizem ?

Santiago.

:udając obrażonego: pff, myślisz że to dla Ciebie? ... weź się na mnie nie patrz bo się krępuje xd

.... a nie pomaga? xD :spojrzał na nią zdziwiony: xdd