Dom Carmen.

Santiago.

:mruczy cicho przylegając bardziej do niej swoim ciałem:

Carmen.

:pogłębia pocałunek:

Santiago.

:całuje ją zachłannie:

Carmen.

:odsuwa się delikatnie:

Santiago.

:uśmiecha się lekko patrząc na nią:

Carmen.

:przygryza wargę i patrzy mu w oczy: naprawdę uważasz, że mnie nie znasz ?

Santiago.

:wzdycha: powiedziałem tak bo byłem naprawdę wściekły. nie mogłem znieść myśli że jakiś obcy wampir Cię dotykał :muska palcem jej policzek i wargę: miałem przed oczami najgorsze scenariusze.

Carmen.

:uśmiechnęła się lekko: a zawsze myślałam, że to ja działam impulsywnie i bez zastanowienia...

Santiago.

chyba mi nie powiesz że zobaczywszy mnie całującego się z inną kobietą nie zareagowałabyś podobnie? :unosi brew:

Carmen.

:marszczy brwi: albo i jeszcze gorzej.

Santiago.

tzn? :unosi lekko brew:

Carmen.

hmm... istnieje kilka możliwości.

Santiago.

na przykład?

Carmen.

chyba najbardziej prawdopodobne jest to, ze po prostu bym.. zniknęła.

Santiago.

:w jego oczach na chwilę pojawia się smutek, ale ucieka wzrokiem: mhmm...