Dom Carmen.

Carmen.

:unosi dłoń i delikatnie ściska jego rękę: nie mogłabym... Nie potrafiłabym Ci czegoś takiego zrobić. :mówi cicho:

Santiago.

teraz to wiem :mówi cicho: i wiem że nie mogę Cię stracić ...

Carmen.

i nie stracisz... Tylko musisz mi zaufać.

Santiago.

teraz to wiem ... i chce Ci ufać.

Carmen.

:opiera swoje czoło o jego: Kocham Cię.

Santiago.

ja Ciebie też :całuje ją namiętnie w usta:

Carmen.

:oddaje pocałunek:

Santiago.

:odsuwa się od niej na chwilę: co ty oglądasz? :unosi brew i patrzy w stronę tv:

Carmen.

:wzrusza ramionami: 'Moja dziewczyna wychodzi za mąż'. czy jakoś tak.

Santiago.

więc przesuń się trochę :z łobuzerskim uśmiechem kładzie się koło niej na kanapie przodem do niej. patrzy jej w oczy:

Carmen.

:uśmiecha się delikatnie i przytula się od jego ramienia:

Santiago.

:chowa twarz w jej włosach i obejmuje ją:

Carmen.

:przejeżdża nosem po linii jego szyi:

Santiago.

:wpija się w jej usta całując namiętnie:

Carmen.

:oddaje zachłannie pocałunek, rękami obejmując go za szyję: