Plac główny Volterry

Alice Cullen

;pomachała mu i nie zwracając uwagi na Aro usiadła na ławce i przyglądała się blasku księżyca, plac stawał się coraz bardziej opustoszały ;

Aro

::wpatrywał się w Al:: To było specjalnie, prawda? ::spytał unosząc brew::

Alice Cullen

A co zazdrosny? ;dalej przyglądała się księżycowi;

Aro

Nie, wiesz? W ogóle. ::odpowiedział z delikatnym sarkazmem, próbując się nie roześmiać::

Alice Cullen

pff, ja też nie byłabym zazdrosna na Twoim miejscu ;mówi trochę głośniej niż powinna, ale to tylko dlatego aby podroczyć się z nim;

Aro

::nie wytrzymał. Zaśmiał się, a gdy tylko przestał, przytulił ją do siebie:: Wiesz? Może i jestem zazdrosny, ale cię rozszyfrowałem. Kocham mój dar. ::znów się zaśmiał.:: Wiesz? To takie... Miłe.

Alice Cullen

;przytuliła się do niego; Mój mądry Aro. miało być miło...i chyba było.

Aro

Ha! Ja i mądrość, tak to jedna rodzina. ::zachichotał:: Oczywiście, że było. ::pocałował ją w czoło i spojrzał na księżyc:: Przypomina mi ciebie. Jest piękny, błyszczy się i nie można od niego oderwać oczu. ::uśmiechnął się delikatnie::

Alice Cullen

i odróżnia się od wszystkiego innego. ;powiedziała dumna i trochę skrępowana;

Aro

Oczywiście. ::nadal się uśmiechał:: Dobrały się dwa skromne wampiry. ::zaśmiał się krótko::

Alice Cullen

tsa, nie znające granich skromności dwa piękne i pełne charyzmy wampiry. ;zaśmiała się cicho;

Aro

No pewnie. ::spojrzał na nią z wielkim uśmiechem na twarzy:: I dobrze, że tak wyszło.

Alice Cullen

;przytuliła się do niego bardzie-potrzebowała go.; tsa, dobrze wyszło... Bagaż doświadczeń, tysiące wspomnień.

Aro

Tak. ::nadal się uśmiechał, pocierając jej ramię. Słyszał jej myśli, więc wiedział, że potrzebuje go tak, jak on jej.::

Alice Cullen

;bawiła się guzikami od jego koszuli; a co byś zrobił gdybym odeszła?