Centrum Handlowe.

Santiago.

więc? co to było?

Carmen.

a jak myślisz? :warknęła:

Santiago.

nie wiem czy Ci wierzyć. mówisz jedno, robisz drugie. :ton głosu ma nadal ostry:

Carmen.

:zaśmiała się gorzko: a co miałam robić ? zamknąć się w domu i rozpaczać ? Czy czekać aż wszystkie inne panienki Ci się znudzą i przyjdziesz do mnie ?

Santiago.

a nie pomyślałaś że one mnie nie interesują? :wściekły:

Carmen.

jakoś nie dałeś mi powodów, abym mogła tak pomyśleć. :warknęła wściekła:

Santiago.

a jakie Ci miałem dać?! paść u stóp i czołgać się za Tobą?!

Carmen.

wystarczyło wtedy odpowiedzieć cokolwiek. :odwróciła wzrok: nie powiedziałeś nic.... okej. Tylko dlaczego teraz robisz problem...? :znowu spojrzała mu w oczy:

Santiago.

No bo Cię kocham, kretynko! nie rozumiesz tego?! :patrzy jej w oczy:

Carmen.

:znieruchomiała. Powoli docierał do niej sens jego słów: możesz.... możesz to powtórzyć ? :zapytała cicho, patrząc mu w oczy:

Santiago.

Może ja się po prostu ... boję miłości! nie pomyślałaś o tym? ... i widać mam powody by się bać ... kocham Cię, Ty moja kretynko!

Carmen.

:przysunęła się bliżej. Delikatnie dotknęła swoimi ustami jego, kładąc dłonie na jego policzkach:

Santiago.

:oddał jej pocałunek z lekką gwałtownością.:

Carmen.

:całuje go zachłannie i namiętnie, przysuwając się jeszcze bliżej:

Santiago.

:obejmuje ją w pasie cały czas całując: