Przed domem

Bella.

nie, no przestań, nic mi nie bd.
Idź, już a ja się położę.

Edward Cullen

Na pewno? Jakby coś się działo, wołaj.
:upewnił się i podszedł do samochodu i zapukał w okno kierowcy:

Bella.

yhym.

Edward Cullen

:otwiera drzwiczki i mówi wesoło:
Hej Alice.

Alice Cullen

;odwraca szybko głowę, a jej telefon upadł na ziemie;
eeee, yyy. No hej : D

Edward Cullen

:odsuwa się aby zrobić jej miejsce, gdy tylko będzie chciała wyjść. uśmiecha się szerzej:
Miło cię znowu, widzieć po tak długiej przerwie. Co tam u ciebie?

Carmen.

:zbliża się do domu i uśmiecha się widząc kogoś znajomego: Witaj Edwardzie.

Edward Cullen

:przygląda się obcemu wampirowi, a następnie się z nim wita:
Witaj Carmen.

Carmen.

strasznie dawno Was wszystkich nie widziałam... :rozgląda się dookoła: od czasu tej sprawy z Waszą małą Ness. :uśmiecha się na wspomnienie uroczej dziewczynki:

Edward Cullen

Trochę czasu minęło to fakt. I dużo rzeczy się zmieniło, uległo zmianie ale na szczęście jest tak jak przedtem.
:odpowiedział z uśmiechem:
Alice, czy nie miałaś przypadkiem jakiejś wizji z Bellą?
:spytał się siostry, przypominając sobie że Bella coś przed nim ukrywa:

Carmen.

:opiera się o drzewo: czyli nadal szczęśliwi? i jak zwykle wygrywacie z przeciwnościami losu?

Edward Cullen

:kiwną twierdząco głową:
Wszystko na swoim miejscu. Ale jeszcze 3 lata temu...
:pokręcił głową:
Nieważne, było minęło. A co u ciebie?

Carmen.

u mnie? :uśmiecha się smutno: tez sporo się zmieniło, ale w moim przypadku nie wszystko wróciło na swoje miejsce.

Edward Cullen

Nie wiem co tam zmieniło się u ciebie, ale na pewno się to jakoś ułoży.
:uśmiechnął się:

Carmen.

wątpię, ale jest dobrze tak, jak jest.. do wszystkiego idzie się przyzwyczaić.