Dom Carmen.

Carmen.

:odwróciła gwałtownie głowę w stronę tarasu, uśmiechnęła się delikatnie widząc S. :

Santiago.

:zamruczał cicho: hej :wszedł do środka i skoczył kładąc się na kanapę tak żeby mógł zaglądać jej przez ramię. całuje ją w zagłębienie pod uchem: nie przeszkadzaj sobie.

Carmen.

:zamruczała cicho przymykając oczy: szukam natchnienia.

Santiago.

:mruczy jej do ucha; i jak Ci idą poszukiwania? :przesuwa wargami po jej szyji:

Carmen.

pomijając fakt, że ktoś mnie skutecznie rozprasza... to bardzo dobrze. :mruknęła nie otwierając oczu:

Santiago.

:śmieje się cicho i znówu mruczy jej do ucha: mam sobie iść? czy trzymać ręce przy sobie? : całuje płatek je ucha:

Carmen.

ani jedno, ani drugie. :wymruczała z uśmiechem zadowolenia na ustach:

Santiago.

:znów się zaśmiał i wrócił do całowania jej szyi:

Carmen.

:odwróciła głowę i pocałowała go namiętnie:

Santiago.

:oddał jej pocałunek pogłębiając go:

Carmen.

:wplata palce w jego włosy, nie przerywając pocałunku:

Santiago.

:wciąga ją na sofę sadzając ją na siebie i cały czas całując:

Carmen.

:oddaje zachłannie pocałunki:

Santiago.

:wplątuje jej pace we włosy a drug rękę kładzie ne jej udo cały czas całując:

Carmen.

:muska palcami jego kark, następnie zsuwa dłonie po jego ramionach: