Plac główny Volterry

Denitri.

niby poszłam ... :znowu westchnęłam wciąż patrząc przed siebie.: ale jednak nie można zapomnieć przeszłości. :jego ręka obejmująca mnie dodała mi jakoś otuchy:

Michael

-Oczywiście, że nie. Żyjemy, żeby pamiętać, szczególnie dobre chwile. No, więc pamiętaj go dobrze i uśmiechnij się.

Denitri.

:spojrzałam w końcu na niego uśmiechają się blado: spróbuję.

Michael

- No. - Powiedziałem ucieszony. - O wiele lepiej. - Uśmiechnąłem się patrząc jej w oczy.

Denitri.

:przypomniało mi się coś. zmarszczyłam brwi wstając i stając naprzeciw niego z założonymi rękami na piersi. już się nie uśmiechałam.: a teraz mi powiedz dlaczego mnie okłamałeś.

Michael

Patrzyłem na nią zaskoczony.
-Z czym? - Stanąłem na przeciwko niej.

Denitri.

na przykład jakoś zapomniałeś wspomnieć o tym kim jesteś :dodałam ostrym tonem:

Michael

Zmarszczyłem brwi. Skąd ona wiedziała?! No tak.. Prędzej czy później dowiedziała by się.
-Nie widziałem takiej potrzeby, z resztą... Nie lubię zbytnio chwalić się kim jestem. Wolałbym już być normalnym wampirem.

Denitri.

i musiałeś mnie okłamywać? :uniosłam chłodno brew: co tak naprawdę robisz w Volterrze? I nie próbuj mnie okłamywać :dodałam cichym ale władczym głosem:

Michael

-Nie okłamałem cię ani razu. Powiedziałem, że przyjaźnimy się z Volturi i to jest prawdą. Powiedziałem, że tam mieszkam i to jest prawdą... Po prostu nie chciałem wdrążać się w szczegóły. -Westchnąłem. - Przyjechałem dla Aro, co jakiś czas musimy przyjeżdżać i meldować wszystko... A poza tym uciekłem od Elizabeth.

Denitri.

:spojrzałam na niego nie do końca mu wierząc. głosem wypranym z emocji: więc imię Twojej narzeczonej to Elizabeth ... hmm ... :wróciłam do tematu: w raportach nie było wzmianki o meldowaniu się. Aro sprowadził Cie na jakąś misję. I teraz mi powiesz jaką. :zmrużyłam delikatnie oczy. cholernie nie lubiłam kiedy ktoś mnie okłamywał:

Michael

- To nie jest moja narzeczona! - Zdenerwowałem się.- I powiedziałem ci już co tu robię. W raportach nigdy nic szczegółowo nie jest zapisane.- Powiedziałem już spokojniej. - Co jest? Czemu mi nie wierzysz?

Chelsea

.::Wchodzi na plac główny i siada na ławce. Widzi Den ale ni będzie przeszkadzać jej w styczce z jakimś wamprem, więc siedząc delektuje się zachmurzonym lecz ciepłym dniem::.

Denitri.

:wzruszyłam ramionami: intuicja. :zastanawiałam się czy mój dar się nie rozwija ... albo czy nie poznaję jego aspektów: :cofnęłam się o pół kroku kiedy się wkurzył. Musiałam patrzeć do góry bo był ode mnie wyższy więc czułam się już mniej pewnie: powiesz mi w końcu o co tu chodzi? :głos miałam wciąż pewny i zdecydowany:

Michael

- Powiedziałem ci już wszystko... - Zmarszczyłem brwi.- Czekaj... Czy ty mnie o coś nie chcesz oskarżyć?