Centrum Handlowe.

Denitri.

:z łobuzerskim uśmiechem: przed tymi co mnie chcą zabić i tymi którzy mogli zauważyć moje zniknięcie.

Corin

Zaśmiał się z jej odpowiedzi.
- A ładnie to tak uciekać ? - zapytał, a na jego twarzy pojawił się zawadiacki uśmiech.

Denitri.

a kto mi zabroni? :unosi brew nadal się uśmiechając:

Corin

- Na pewno nie ja - uśmiech na jego twarzy się powiększył i stał się bardziej tajemniczy.

Denitri.

stwierdziłam że nie będę siedzieć pod kluczem jak jakiś pies, czy inne zwierze. Zabiją mnie- to trudno. przynajmniej sobie pożyję przed śmiercią :zaśmiała się krótko:

Corin

- i to jest prawidłowe podejście - powiedział z uznaniem. - nie ważne ile żyjesz, ważne jak żyjesz. - dodał z błyskiem w oku.

Denitri.

:oparła się o krzesło bawiąc się włosami: a Ty jak żyjesz? byłeś ostatnio 'w terenie'?

Corin

- Ja żyję pełnią życia. Zakazy Twojego dziadka są co prawda czasami irytujące, ale niektóre bez problemu da się obejść - puścił jej oczko. - A w terenie byłam, całkiem niedawno.

Denitri.

:z lekko złośliwym uśmieszkiem: taak, niektóre są jednak nie do obejścia.
a dlaczego właściwie wstąpiłeś do Volturi? podoba Ci się to? :pochyliła się i oparła brodę na rękach przyglądając mu się z zaciekawieniem:

Corin

- bo ja wiem... Lubię adrenalinę. I skrajne emocje. A na misjach tego mam pod dostatkiem.

Denitri.

:kiwa lekko głową w zamyśleniu: czyli to od czego trzymali mnie z daleka od urodzenia xd

Corin

Zaśmiał się.
- Taki już los córki przyszłej władczyni. Życie pod kloszem.... Ale zawsze pozostaje Ci bunt, prawda ? - zapytał z błyskiem w oku. - Co jak widać już wprowadziłaś w życie.

Denitri.

:poruszyła zawiadacko brwią: trzeba trochę ubarwić życie. :wyprostowała się na krześle zakładając nogę na nogę:

Corin

Znowu się zaśmiał.
- I jak Ci to wychodzi ? - uniósł brew.

Denitri.

myślę że całkiem nieźle. i może być lepiej :dodała z łobuzerskim uśmiechem: