Szpital

Aro

Oczywiście, słonko.

Demetri

:przytaknął głową:

Nicole

Tato...Dem będzie mówił do ciebie tato albo Aro...Dobrze?
Kochanie:zwróciła się do Dema: Rozumiesz?
Tato...masz nie być zły na Dema. A dowiesz się czegoś więcej. A teraz podajcie sobie dłonie...bo wiecie że jak się bedę denerwować to Denitri może się coś stać.

Demetri

:popatrzył na Aro troszeczkę ze strachem:
Mi nie przeszkadza....ale...:popatrzył na Nikki: To będzie niewygodne Nikki.

Nicole

Co bedzie niewygodne? Przeciez..jesteśmy tak jakby..rodziną...

Demetri

Tak...ale zawsze było inaczej.

Carlisle

nie tak jakby tylko nia jestescie....

Aro

::patrzy chwilę na Nikki, ciężko wzdycha i odwraca się do Demetriego::
Witaj w rodzinie Demetri. ::wyciągnął ku niemu dłoń uśmiechając się delikatnie::

Nicole

:szepcze mu na ucho:
Jak go przy nas nie było....mówiłeś o nim jak człowiek a nie niewolnik,.

Demetri

:zdziwił się, lecz podał mu dłoń.:

Nicole

Jak miło....:uśmiecha się:

Dziękuje tato.

Wiem dziadku.. Very Happy

Aro

::cofnął ręke by nie widzieć jego myśli::
Mów mi Aro od dzisiaj. ::nadal uśmiecha się delikatnie::
::do Nikki:: A idź do diabła...ty mi tu i tak już wielką rodzinę powiękrzasz o dwuch członków ::zażartował::

Nicole

:zaśmiała się:A teraz...Tato..ty załatw mi powrót do domu....A ty: zwraca sie do Dema: Obiecałeś mi cos.

Demetri

:zasmiał się cicho,. Popatrzył na Aro:
Ale nie zwalnia mnie to ze str....:nie dokończył bo zobaczył jego minę: A no...rozumiem.
:spojrzał na Nikki:

Aro

Postaram się ciebie z tąd wyciągnąć...jakoś.