Dom Kate

Kate

Tak, już raz mnie zostawił. Jeśli za niego wyjdę to już nie będzie odwrotu.

Carmen.

:wzdycha: a jeśli Cię nie zostawi..? Zawsze istnieje coś takiego jak rozwód. A może okażę się, że ten ślub był najlepszą decyzją w Twoim życiu....

Kate

Najlepszą decyzją? Tak samo mówiłaś o sobie jak byłaś jeszcze z Eleazarem. :spuszcza głowę w dół:

Carmen.

Mówiłam. I nigdy nie żałowałam tego, że z nim byłam... :odwróciła wzrok: Przemyśl sobie to wszystko na spokojnie. Porozmawiamy potem... :pocałowała ją w policzek i wyszła:

Kate

:wchodzi do domu trochę zła, idzie do sypialni. Zaczyna się pakować, kiedy już kończy idzie do salonu, siada na sofie i myśli:

Carmen.

:wchodzi do domu, bez pukania i przygląda się Kate: wszystko okej ? :pyta i siada obok niej:

Kate

Nie :zamyka oczy i zaciska pięści ze złości:

Carmen.

powiesz mi co się dzieje...? :przygląda się jej uważnie, marszcząc brwi:

Kate

Rozmawiałam sobie z Garrettem. Przyznałam się, że go zdradziłam. :otwiera oczy i patrzy na nią:

Carmen.

cóż.... dobrze zrobiłaś. Skoro macie się pobrać... Musicie być ze sobą szczerzy. :ścisnęła delikatnie jej zaciśniętą w pięść dłoń, aby dodać jej otuchy:

Kate

Ale Ty nie rozumiesz. Kiedy wrócił kilka miesięcy temu, nalegał bym zgodziła się na adopcję. Nie chciałam ale w końcu uległam mu. Kilka dni temu powiedział, że już nie chce dziecka. Potem zniknął. Teraz wrócił, powiedziałam mu wszystko a on się ucieszył i powiedział, że jest lepszy w łóżku od Santiago. Znowu zniknął. Strasznie dziwnie się zachowuje. :wzdycha:
Ja nie wiem co mam teraz robić. Nigdy taki nie był. Ja, gdyby on mnie zdradził to dostał by prądem i bym uciekła od niego.
:patrzy jej w oczy ze smutkiem w swoich:

Carmen.

:marszczy brwi: nie będę go oceniać... nie znam go prawie wcale, ale z tego co mówisz... rzeczywiście zachowuje się dziwnie... nawet bardzo.

Kate

Tak, dlatego wyjeżdżam bo innego wyjścia nie widzę... albo raczej uciekam. Mam nadzieję, że nic przede mną nie ukrywa. Dopóki mi wszystkiego nie wyjaśni nie wyjdę za niego. Za dobrze go znam. :rozluźnia pięści nadal na nią patrząc: A co u Cb?

Carmen.

:westchnęła cicho: zrobisz jak uważasz. Pamiętaj, że zawsze możesz na mnie liczyć, siostrzyczko. :uśmiechnęła się delikatnie: a u mnie.... Wszystko dobrze. :jej uśmiech stał się bardziej promienny:

Kate

Dziękuję. Czyli jednak jesteś z Santiagiem?