Kryjówka Marcusa

Demetri

Och,k a gdzie Denitri?

[ja i tak tylko na chwilkę xd]

Nicole

[heh, jak zwykle:D]

Denitri w domu...:popatrzyła na niego: Pujść po nią?

Demetri

Nie musisz. :nadal się uśmiecha:
Hmmm...wiem co ci chce ojciec powiedzieć, ale nie powiem, bo wole nie dostać jakimś niebespiecznym przedmiotem. :zaśmiał się:

Nicole

:zrobiła poważną minę: Nie to nie.:usiadła z tą samą miną na łóżku i popatrzyła na niego. Po chwili nie wytrzymała i rzuciła się na jego usta całując go:

Demetri

:spodobało się mu to i całował ją wręcz brutalnie,:

Nicole

:w głowie zaczoł rodzić się jej nowy pomysł, jednak spodobał się jej jego pocałunek. Poddała mu się.:

Demetri

:całował ją jeszcze przez cwilę, po chwili jednak się oderwał:
Muszę zapolować...przepraszam...

Nicole

:Westchneła: I to właśnie jest okropne w byciu wampirem..nawet najfajniejszy moment może przerwać chęć polowania. :uśmiechneła się smutno i pogłaskała go po policzku.: No to idź...ja zajmę się naszym maleństwem.:popatrzyła mu głęboko w oczy:

Demetri

Dobrze. Obiecuję, że wrócę jak najszybciej kotek. :pocałował ją szybko i delikatnie, po czym wyszedł.:

Nicole

:Leżała tak przez chwile odprowadzając go wzrokiem, Po chwili wybiegła i pobiegła na polowanie, żeby przypadkiem nie zrobić krzywdy małej. Już miała doświadczenie w rządy krwi więc i tak było jej łatwiej. Po chwili była już w swoim domu: